LEYLA SAKPINAR ile keyifli bir mahalle yolculuğu

Sanatçı Leyla Sakpınar atölyedeydi. Tanıştık, sohbet ettik. Beraberinde getirdiği kocaman tuvalin üzerine birlikte neler yapabilirdik? Mahallemizin resmini yaparsak hem o bizi daha iyi tanır, hem de neyi nasıl resmedebileceğimizi ondan öğrenebiliriz...Boyaları bizim için kendisi hazırladı. Toz boyalar, tutkalla ve suyla karışınca çok güzel oluyor...Küçüklerin yaptıkları evler ne kadar büyük, yolların önünü kesti...Bazılarımız bundan hiç hoşlanmadı, ama kuruduktan sonra pekala beyaz boya ile üzerleri kapatılıp yeniden boyanabilir...Resim yaparken hata yapmaktan korkmamak gerekiyormuş. Tuval o kadar büyük ki, daha bir iki hafta üzerinde çalışabiliriz...Teşekkürler Leyla....

idoller...ya da deli deli kulakları küpeli :))

Paul Klee'nin oğlu için yaptığı kuklaları bilir misiniz? Biz gördük resimlerini. Kimi korkunç, kimi komik, kimi garip tipler...Kimbilir hangi masaldan, hangi yaşanmışlıklardan almışlar şekillerini...Mahallemizde bizi korkutan, kovalayan deliler, sevdiğimiz, saygı duyduğumuz, komik olan insanlar var...ya da hayali tipler var kafalarımızda canlandırdığımız...Çamuru aldık elimize, suratlar yapmaya başladığımızda biz bile şaşırdık çamurun aldığı ifadelere...Kuruttuk, boyadık, giydirdik onları...."İdoller" koyduk adlarını...İki haftalık çalışmanın sonunda çıktılar sahneye :)))

Resimden oyuncağa...

Yaptığımız resimlerin bazıları öyle komik oluyor ki, onlardan oyuncak yapmak da bir o kadar zevkli. Düğmeler, renkli orlonlar, kumaşlar, boncuklar, iğne ve iplik...çalışma mekanı hazır. Bir yandan müzik dinliyoruz, bir yandan resimleri birbirinden renkli oyuncaklara dönüştürüyoruz...Atölye süresi yetmeyince de malzemelerimizi toparlayıp eve götürüyor, bir sonraki hafta tamamlanmış oyuncaklarla yeni bir tane yapmak üzere atölyeye geliyoruz...Başta sırf kızdık, şimdi erkekler de katılmaya başladı aramıza :))) Madem oyuncak dikiliyor neden olmasın dediler :))))

Yeni katılımlar...

Giderek kalabalıklaşıyoruz. Burası hepimiz için çok eğlenceli...Bazen annelerimiz de bizi seyretmeye geliyorlar. Fazla kalabalıksak, bazılarımız bir sonraki çalışmaya katılmak durumunda, onlar da pencereden bizi gözetliyorlar. Sanki dışarısı hapishaneymiş gibi herkes içeri girmek istiyor :))) Atölye çalışması bittiğinde annelerimiz gelmemişse oturup bekliyoruz...Biz çalışmalara yeni katılmaya başlayan küçükleriz.